Bir insan ölür çok uzaklarda
Belki Çin’de bir manastırdaki keşişin kızı
Belki kanser bir anne
Belki de adını çoktan unuttuğun bir arkadaşın
Kim bilir…
Şunun bunu

En gerçek şiir budur beklide
Ben bu satırları yazarken
Sen bu satırları okurken
O ölür

Yakınlar şiirimi bağlamaz
Yakınlara zaten üzülürsünüz

Bir insan ölür çok uzaklarda
Kimin umurunda
Anlamsız ne kadar anlamsız?

Bir insan ölür çok uzaklarda
Elif isimli küçük bir kız çocuğudur
Ekmek almaya yollamıştır annesi
Yürür soğuk kadar uzak, sıcak kadar yakın kavşağa
Oradan ardı arkası kesilmeyen kamyonlar geçer
Son hızlarıyla
Yük taşırlar onlar
Elif’i de taşırlar nolcak
Son yolculuğuna
Trafik kazası diye geçer
Üçüncü sayfa manşetleri
Kimse hatırlamaz iki gün sonra neden öldüğünü
Annesinin gözyaşları geri getirmez Elif’i

Bir insan ölür çok uzaklarda
Ne kadar güzel bir hafta sonu değil mi?

Bir insan ölür çok uzaklarda
Tek şarkı eşliğinde yazılan şiirlerde kaybolur ellerin
Bütün gözyaşlarını satarsın şiire
Karşılığında harf almak için
Her harfi gözyaşıdır bu şiirin

Bir insan ölür çok uzaklarda
İntihar eden beden değil, umutlardır…

Bir insan öldürülür çok uzaklarda
Birileri acı çektikçe birileri mutlu olur ya hani
O hesap…
Bir bebektir
Bir candır
Daha kurmadığı hayalleri vardır…
Sevecektir, sevilecektir daha
Acıkacaktır, susayacaktır
Torunları olacaktır
Senden-benden hiçbir farkı yoktur
Sadece yaşamaya hakkı yoktur

Bir insan doğar çok uzaklarda
Bir gün ölmek için…