Taşın kalbi yoktu ki ağlasın
Neylesin, tarih böyle reva görmüştü ve yerinden Kımıldadı gece , ağlamaklıydı yağmur

Karanlığa baktı, ağlayan karanlıktı
Bir ses sadece bir ses duymak istiyordu
Karanlıktı gece yağmur ağlamaklı

Bir ayrılığı hatırlattı . semada kayıp giden yıldız
Bakmaya çalıştı , baktıda ;ama göremedi
Gece düşünceli yağmur ağlamaklı

Islaktı karanlık hem de sırılsıklam bir şekilde
Zaman akıp gidiyordu , hiçbir şeyi umarsamaz şekilde
Gece düşünceli , vurdumduymazdı yağmur

İnat olmasına inat bir ylnızlık sardı dört bir yanı
aslında yoktu ve yoktular: yağmur, gece, karanlık ve insan .