PAMUK İPLİĞİ               

Pamuk ipliğine bağlı hayatlar sürüyorduk,
Tüm kanatlarımız kırılmıştı,
Uçamıyorduk en sevdiğimiz turuncu gün batımlarında,
Ve kapalıydı tüm kapılarımız,
Kendi içimize girip saklanıyorduk.

Pamuk ipliğine bağlı hayatlar sürüyorduk,
Aşklarımız da aşıklarımız da bize yabancıydı,
Kendimizi bile tanımıyorduk.
Birlikte başladığımız her yol çıkmaz bir sokakta son buluyorduk.

Oysa bilseydin iki dudağının arasıydı düştüğüm uçurum,
Ne yöne kaçsam parmaklığım oluyordun,
Sana çarpıyordum.
Adını hep en soğuk en karanlık duvarlara yazıyordum,
Ve ısınıyordu karanlıklar,
Sen bilmiyordun.

Kelebek ömürlü sevdalar içinde hep figüran rolleri kapıyorduk.
Yoldan geçen aşık oluyorduk,
Hiçbir zaman sesimiz olmuyordu,
Varsa yoksa nefesimiz ile anlatıyorduk sevdayı,
Derin derin soluyorduk.

Karın tokluğuna yaşıyorduk hayatı,
Dikili bir sevdamız olmamıştı hiç seninle beraber,
Bir ayağı çukurda oluyordu hep aşklarımızın,
Ve neden sonra öğreniyorduk kalplerimizi avuçlarımızda taşımayı,
Siyah gecelerde hep yalnız yatıyorduk.


Terk edilmiş şehirlere dönüşü olmayan sürgünlere gidiyordum,
Tekin olmayan sokaklarda yürüyordum ve gece yarısını vuruyordu saatler,
Arkamda dünyanın en güzel gözlerini bırakıyordum
Yasak bir bade misali tatmaya korktuğum dudaklarını uzak şehirlere emanet ediyordum gün batımlarında,
Lodoslar esiyordu ve savruluyordu hasretin,
Bir yaprak parmaklarımın üstüne düşüyordu,
Kuru yaprak kokuyordum.

Senin olmayan gözler görüyordum sana benzemeyen yüzlerde,
Sen gibi bakıyordu,
Ayak izlerin sana uzak şehirlerde ne arıyordu?
Neden parmaklarını buluyordum omuz başlarımda?
Sen olmadığın halde nasıl görüyordum seni,
Bilmiyordum.

Ve neden hep sen söndürüyordun sigaralarımı,
Başımı yastığa koyduğumda duyduğum kokun nasıl gelmişti buraya kadar?
Bu sessizlik de senin değil miydi?
Bu soluklar ya her an ensemde duyduğum sana ait değilse kimindi?
Bilmek istiyordum.

Dinmeyen yağmurlarla öğreniyordum dönüşü olmayan sürgünlerden dönmeyi,
İliklerime kadar ıslanıyordum,
Bulutlar halime şaşırıyordu.
Bir kibrit yetiyordu yakmaya içimi,
Küllerimi en büyük ırmağa döküyorlardı,
Sonra uçsuz bucaksız bir yalana düşüyordum,
Seni arıyordum.

Ansızın başlayan bir ağrı oluyorsun sol yanımda,
Nedenlerim niçinlerim oluyordun,
Cevapsız sorular buluyordum gözlerinde,
Ve son ayrılık vakti yaklaştıkça ellerim titriyordu,
Sen bakmıyordun.

TAYLAN EKİN