ne varsa zamanın kıyısında biriken
serpiliyor üzerime güneşin sedefli gülüşüyle
odama damlayan şafak sevinçli
ve ben en derin ahın içinde sabahın en güzel öpüşüyle...


-vakit hançerdir ateşi kesen-


şimdi ümidi gözlerinden içmek serbest
ve sermest neftiye çalan düşler
sesinin nehrinde deliksiz özlemim…



bir yağmur sevinci bir bahar müjdesi
yaprakla sevişen isketenin lirik senfonisinde
tenimde suyu öpen söğüt dalı ürpertisi
ve ruhum kuşların kanat sesinde
zinde coğrafyamın bütün harfleri
körükledikçe direnci güneşin cömert nefesi...



rehavetinden sıyrılan mevsim neşeli
meltemin ıslığında fütursuz nağmeler
mutluluğu sobeleyen düşler eteğimde

-hayalinin gölgesi belleğin tuvaline yansıyan narçiçeği-



ışığının sesi iliğimde balözü
içimde upuzun kanat sesi
göğümden taşan aşk kamaştırıyor ufkun gözlerini
hüzünlerden silkinen gül kameriyede hareketli
teninde harlanan külü
aşkın firuze sözüyle parlatıp
mavilere bırakıyor yüreğini...



asla!
dokunma soluğumun ateşine
zira alevin çığlığındaki kavis
yol göstermeyecektir sönen ömrüne!