OKULDAN MANZARALAR 1

                                        


Öğretmenin;
Adı: YOK
                                         Soyadı: YOK
                                         Okulu: YOK
                                         Adresi: YOK
(sebeb-i misal M.E.B )
1 ay geçtikten sonra…
1. ders:
     Öğrencilerle geçen diyalog:


-Hocam çok iyisiniz.
-Niye?
-Çünkü bize dayak atmıyorsunuz.

(Dayak koşullu uyarıcı olarak öğretmenin iyi veya kötü olduğunu belirliyor.( şartlı koşullanma ‘Ivan pavlow’)

-Öğretmenim dayak atmadığınıza göre her şeyi yapabilir miyiz?
-Evet istediğini yapabilirsin.
-Sonra dayak atmayacaksınız değil mi öğretmenim?
-Hayır.

(Dayak: korku ile koşullanma – psikomotor engellenme… sonucunda kaygı düzeyi en üst düzeye çıkma. Huysuzluk, itaatsizlik ve çevreyi rahatsız etme davranışının ortaya çıkması.)

-Ama öğretmenim diğer öğretmenimiz böyle değildi.
-Nasıl değildi?
-Ben konuştuğumda izin vermiyordu.
-Niye?
-Çünkü ben derste sorulara cevap veremiyordum. Ama diğer arkadaşlar cevap veriyorlardı.
-Bundan dolayı mı diğer öğretmenini bu kadar eleştiriyorsun?
-Evet öğretmenim.

(Öğretmenleri kıyaslama, öğrencileri kıyaslama… köken olarak ailede,kıyaslama temel oluşturulmuş, dışarıda görülen durumlar öğrencide algıda seçicilik durumunu meydana getirmiş.
‘öğrencinin velisi-
-Ben bu oğlumu okula göndermeyeceğim ama diğeri daha çalışkan olduğu için ona bütün servetimi harcayacağım.
-Peki bu durumu çocuklarınızın yanında konuştunuz mu?
-Evet her zaman konuşurum.)



Ders içerisinde bazı anektotlar:

-Kimsenin cevap veremediği bir soruya öğrencinin cevap vermesi.
-Çok güzel arkadaşınızı alkışlayın.
-Evet; görüyorsun demek yapabilirsin değil mi?
-Evet öğretmenim.
-Teşekkürler.

(Öğrenci gün boyunca arkadaşları arasında özgüvenli bir şekilde oyun oynuyor. Diğer sorduğum sorulara yanlış doğru cevap vermeye çalışıyor. Benliği destekleme ‘Carl Rogers’)
Dipnot: Yanlış cevaplar kendisine bulduruldu. Aksi takdirde bir önceki kıyaslamayı tekrar yaşayacaktır. (Bloom)

Bu günlük dersten sonra daha önce kendi yaşantımdan örneklerle devam edeceğim.

En sevdiğim öğretmen beni dinleyen ve saygı gösterendi.
Hiçbir zaman fazla not veren olmadı.
Belki günlük oldu o fazladan not verenleri.
Ama şimdi hiç birini hatırlayamıyorum.
Sadece bana değer verenleri hatırlıyorum.
Bazılarını da sadece tahmin ediyorum.
O da belki bilinçaltında gene bana değer verenlerdi büyük ihtimalle…
Araştırılmasını isterdim tabi S.Freud ölmeseydi.
Bilinçaltımda bana değer veren miydi yoksa…
Kıyaslama bizde çok aşırıdır.
Hadi hesabı sorumaz.
Evde, okulda, sokakta, dükkanda…
Anneler, babalar, ağabeyler, öğretmenler…
Bir de aklımda başka kalan dipnot öğrenci iken fazla konuşmazdım.
Hata aile tarafından bana bu çocuk çok sakin ,miskin, efendi…daha neler neler… bununla hep övünürlerdi…
Şimdi o bastırılmış davranışlarım birer birer açığa çıkıyor.
Farkındayım.
Hata bazen aşırıya kaçıyor, bununda farkındayım.
Konuşmaya başlayınca PAUSE yi hep unuturum.
Sizce benden mi kaynaklanıyor.
Yoksa bilinçaltımdan mı?
İşte bende bunu çözemediğimden dolayı hep PLAY kalıyor.
Hata geceleri yatarken bile…
Fazla kitap okumak bir hüner değildir… herhalde öyle düşünürüm.
İç dünyayı dışarıda bulamamaktan kaynaklı bir hastalık
Yani fenomenolojik bir hastalık (J.Paul Sartre)
İstediğiniz gibi düşünün ama bir gerçek daha varsa bizi yönetenler var..
Onlarda yanlış yönetiyorlar…
Yani biraz daha açıklayıcı konuşayım.
Bizler robot.
Onlar uzaktan kumanda.
Sesimi açacak biri var mı?
Yok işte yok