Çok Esirgeyen Çok Bağışlayan El-Evvel ile…

Yorgun düşmüş sensizliğim. Sana varamadığı için günahkârdır gecelerim. Dalgınım, dargınım bir o kadar da şaşkınım. Bir bakışına altı yüz kere secde etmem gereken gözlerimin gördüklerine inanamadım. Küçük dağları ben yarattım edasıyla yaşayanlar, yetim lokmasıyla ziyafet kuranlar, mazlumun ahını besteleyip şarkı yapanlar, etle ekmeği yarıştırıp beğenmeyenler, zengin olma hayalleri kapalı kutularda kalanlar, sayılı her bir gününe kıyafet diktirenler, içi dışı birken güzel diye tabir edilip mutfağı boş bırakılan kadınlar… Daha da yazardım ya sana yetmezdi kalemim, kâğıdım belki de hayatım.

Çok değiştik senden sonra. Modern olduk, uzaya bile gittik. Ayağının altındaydı cebimize koyduk, töre bildik hiç acımadık. Bilgisayarlarımız oldu, insansız savaş uçaklarımız…

Aşklarımız,kaçamaklarımız,servetle yapılan izdivaçlarımız varken:Anımsamak istedim eski sevdaları…Mecnun ile Leyla’yı,Kerem ile Aslı’yı…Onca sınavımız,daha almamız gereken onlarca sertifikamız ve diplomamız bir kenarda dursun:Sevmek neydi sahiden,aşk neydi,sadakat kimeydi?..Hak gönül dedi Gül’ü yarattı.Hak Gül dedi Sen’i yarattı.Aklım almıyor bazen.Gül mü yansa bülbüle yoksa bülbül mü güle?Kaçarken gündüz, geceden geceye…Gönül boyasa da aşkı al renge.Bülbül yoksa gül niye?..

Sensizliğin acı bir duruşu var bende ya da sensizliğin acı bir duruşu var bizde.Sana değildir sitemim Ey Sevgili.Yalnızca yaşımı seven yıllarıma ve o yıllara dost olanlara veryansın edeyim de dinle beni:Sormam artık hatırını,istesen de çalmam kapını.Ne mektup yazarım ne de okurum yazdıklarını.Çelikten mi sandın sen benim kalbimi?Daha nereye kadar dayana bilirdim ki?Öyle böyle kaybettin sen beni.Suratıma kapattığın kapıların ardında çok mu değerli oldum şimdi?Neden insanoğlu kaybetmeden önce kıymet bilme z ki?Şu dünya da sen ve diğerleri,kimse bilmese kıymetimi.Yaradan kulundan vazgeçmez ki!..

Çokça Esirgeyen Çokça Bağışlayan El-Ahir ile…

KIYMET OCAK