Her şey domates yeme ihtiyacı ile başlar. Bu ihtiyacın karşılanabilmesi için ilk şart paradır. Para mümkünse alın teri ile kazanılmalıdır ki değerli olsun ve zor harcansın. Harcanırken seçici olunsun...

Sonraki aşama domatesi satan yerin, domates seçmeye izin vermesi ile başlar. Tabi bunu elde etmek ancak ve ancak ‘domates alıcıları’ arasındaki dayanışma ile olur. Öyle ki seçmeye izin vermeyen manava ucuz olsa bile bir daha gidilmemeli ve bu bütün manavlara ders olmalıdır...

Seçmeye izin veren manav bulunduktan sonra, sıra ‘domates alıcısı’ ile domates ilişkisine gelir. Domates alıcısı aslında ilk sınavını vermiş ve seçmeye izin veren bir manava gelmiştir. Ama bu iyi bir domates için yetmez...

Domates alıcısına ilk gerekli şey zamandır. Domatesi seçebilmek için zamanı olmalıdır. Acele ederse çürük domatesleri kendi eliyle alma ve mecburen söylenemeden yeme ile baş başa kalabilir...

Yeterli zamanı olan alıcı, domatesleri seçerken rahat olmalıdır. Etrafta mümkünse başka alıcı olmamalı, satıcı ile göz göze dahi gelmemelidir...

Zaman ve mekan sorunu çözüldükten sonra sıra bizzat alıcının meziyetlerine ve bilgisine gelir. Alıcı öndeki domateslerin arka taraflarının çürük olabileceğini düşünebilmelidir. Bu düşünebilme işi ise ancak birikim ve bilgi ile olur...

Alıcının çürük ile sağlam ayırımı yapabilmesi yeterli değildir. Alıcı, sağlam gibi görünen domatesin çeşitli sebepler yüzünden lezzetsiz olabileceğini düşünebilmelidir. Bu da ancak bilgi ile olur...

Alıcının hakkı ise domatesi ısırmadan tadını anlayabilmekle sınırlıdır...

***

İyi seçimler Türkiye...

22.03.2009