Önsöz
Kapatılan kapıların açılması bazen uzun sürebilir. Ama mutlaka bir gün açılacaklardır. İnatla açılacakları günü beklerler. Sakladıkları geçmiş mutlaka bir gün özgür kalacaktır. Kilitleri açtığında yeniden doğar insan.
Zeynep kapılarını açmak için çok bekleyenlerden oldu.
Dışarında kaplan kendi dünyasında kedi oldu ama bekleyişinin son bulacağını biliyordu. Kimseler inanmasa da o inanıyordu.
     Zeynep’i anlatırken, yaşadığı aşkın, hırsın, gücü beni dahi korkuttu bazen. Bir kez tökezledi hayatı boyunca onda da kardeşi ve annesi tuttu elinden hatta kucakladılar Zeynep’i.
     Zeynep çoğu zaman çevresinde gölgeleriyle görünürdü insanlara. Her kim ona net bakabilirse o zaman yalın kalırdı. Deniz onu hep yalın görmüştü ve yalınlığı o kadar beyazdı ki tıpkı benim anlatırken korktuğum kadar korkmuştu Zeynep’in kalbinin büyüklüğünden.
     Deniz kendini gitti sanırken Zeynep onu atölyesine kilitlemişti haberi olmadan. Deniz değildi içinde yaşadığı yaşattığı aşk tuvaline yansıttığı Turuncu Adam’dı.