Ertesi gündü;
Hayal aldı beni, Sevdanın yanına gittik;
Müşterek 'SEVDA' üstüne bahse giriştik
Ben Hayal’in dediğini yaptım,
Sevda'nın üstüne yarıştık

Aman tanrım kim tutar Sevda'yı
Arkasında bıraktığı tozdan, duman
Göremezsin Sevda'yı, bakırdan bir kurşun
Namlunun ucundan,
Yeni çıkmış mermi çekirdeği, sanki


Hayal’in sayesinde kazanmıştım yarışı
Çünkü Hayal profesörü, sayılırdı bu işin
Ben ise acemisi !

Lakin, Sevda kan ter içinde
Ayak, parmak uçları kızarmış
Araları, çamur deryası olmuş
Yorgunluktan, yığıldı kucağıma 'SEVDA'

Kazanmıştım ben bahsi,
Nasıl bakmazsın yarasına
Baktım! Sardım sarmaladım yaralarını
O sadece bana gülümsedi

Daha ertesi gündü! Bizi çağırdı
Sevda bir çeki-düzen veridi kendine
Saatine baktı, üçe beş var dedi
Bu kez Hayal yoktu yanımda, Umut vardı
Sevda aldı bizi bir nehir kıyısına
Vardık nehir yatağı boş, su yok

Soyundu Sevda orda yanımızda
Kaynağından taze çıkmış su gibi berrak
Yine bana gülümsedi
Sanki benden 'vazgeç' dercesine

Sonra saatine baktı 'SEVDA'
Zamanı geldi dedi. Yarışmalıyım
Bu kez Umut’un dediğini yaptım
'SEVDA' üstüne bahse tutuşmadım.

Kemal Keçeli