zaman susup hiza veriyor geceye
ışık durgunluğu labirent çıkmazı
kaldırımın tozu yalnızlık kalıntısı
toprağın nefesine zift olan yollar
şakıyan köpeklerin aç ulumaları
cana susuyan kalbin titremeleri
ölüyor birisi sokağın başında yine

saçları tel tel yalnızlık kokuyor
içinden okuyor mudur besmele
sönük gözleri ölmese bitecek
utanmasa gök üstüne düşecek
sakalları beyazlıyor vakit gece
susuyor gün doğuyor sessizce

derisi çekilmiş sokağın ortasında
yatıyor toprak ananın kucağında
insanlar kör makineler ise acele
kulakları duyamıyor ölüm sesini
medeniyet izin vermiyor besbelli/ölebilmesini