Ka...


Sustuğumuz günleri düşün

Hüzünle inen yağmurları

Martıların vapur kenarlarında simit savaşını

Bir kitabı okuduğunu çabucak...




Siyahın rengini düşün

Geceyi

Yıldızları

Ve sensiz kalmış sana yanan sokakları...




Sessizliğimizi düşün

İnat yapıp bıraktığın hayalleri

Karaladığın çizgili defterleri

Adını anarken hep Ka deyişini...




Yağdığımız sokakları düşün

Düşüşümüzü, çarçabuk tane tane

Bir kestanecinin sobası üstünde eridiğimizi

Ve İstiklal’e bakan pencere kenarlarını...




Kaçışlarımızı düşün

Çocukça, saf, afacan

Her yakalanacağımızı anladığımızda

Annem arkada biz önde hızlı hızlı...




Öpüştüğümüz ilk günü düşün

Nasıl deli gibi nefeslerimizin çarpıştığını

İçimizdeki çocuk ruhların çırpındığını

Divane, aşık, durmadan...




Öldüğümüzü düşün

Tarihin akışı içinde kaybolmuş sayfalardan fırlayan

Bir tiyatro oyunu, şehrin çıplak yüzünde

Sen Julyet ben Romeo...




Gökay Birkan SUCAKLI




*Orhan PAMUK’un " Kar " isimli romanındaki " Ka " karekteri için yazılmıştır...