Buruk söylenilemeyen sözlerde,gizlenmiş gözlerim var bu bahçede,büyümek istemeyen,incir ağaçlarım var.Güçlü gözüken ama en ufak bir darbeye dayanamayıp,kendini hayat bağlarından koparabilen akreplerim var bu bahçemde.
Kocaman yüreğine kapıldığım bir sevgilimde var elbette,birbirimizi arayıpta bulamadığımız tamah zaman nerede?
Beklemek hasretine sarıldığımdan güzeldi dediğim sevgilim,ela gözlerinde boğdum hüzünü.İyi ki beklemişiz,duraksamışız ve karşılaşmışız bir köşede,aşık olmanın demlerini tatmışız her ikimizde.
Al bıraktım yüreğimi ellerine,bir bebeği büyütürmüşçesine özen göster,bir abi gibi nasihatını esirgeme,yerinde babam gibi otoriter ol ama şefkatinide sarmayı bil yüreğime.Eğer,dediğim kadar kocamansa yüreğin,kalanını da aşka ayırabil.
Mutlu olmak için sebep arasan,önünü kesemez hiç bir dikenli yol.Dikenli yollardan geldim ben sana,sense açtın kollarını bekledin.Birilerini mutsuz etmeyi öğrenmek istemezdim hayatta,sonu dediğin gibi çok uzun yılları mı bağlanır bilmem ama hüzünü karşılarken gülümseyebilen bu iki aşık, bir taşın altına ellerini koyabiliyorsa cesurca, doğan şüphelere yol verme zamanı gelmiş demektir.Biz biriz ya ikinci, üçüncü,onların gözyaşları bu taşı seline alır mı geride kalan elleri ayırır mı?
Soğuk bir ses tonuysa bazen tereddüt,susarım.İkilemler yaşamaktansa,kötü olan sende olsan hiç çekinmeden sana koşarım.
Ya sana vaşımda hazan ya da mizan dersek,ben mizanda hazana razıyım sevdiğim.