Doğacak yeni sabahların kavurucu heyecanını taşıyorum ellerimde
silinmeye yüz tutmuş hüzünlerimin çarpık hatırlarını
ılık bir rüzgarda yoksulluğumu kurutuyorum günün ağarıp beyazlaşan saatlerinde
her düşen yağmurla duygularımı sulandırıyorum yetsin diye yarınlarada
bir nağmenin çılgın esintisiyle savruluyorum sarhoşluktan
kaçınılmaz hatırlatmalar düşüyorum tarih notlarıma

ben gülüşlerimde bebek çığlıkları saklarım
gözyaşlarımda yalvarışlarımı biriktirirken
her gün bir parçam gelir denizden
en ince yerlerim en ince halatlarla bağlıdır

hani şu günbatımlarının çıplaklığa doğru yol aldığı saatler vardır ya
telaşlı insanların adımlarını kurşunladığı saatler
hep geçip giden saatler
işte o saatlerde
köşemde boynu bükük bükülen herşeye isyanla dolar içerim
o hırsla dünyaya fazla gelen yerlerimi kesip kesip yerim
işte bundan sebeptir et rengi gözlerim...