Oturunca odama karşımda dikilip bitiyorsun.
Beşiğinde sanki mışıl, mışıl yatıyorsun.
Kızım, babana çektirme acıyı,
Sen benim gözlerimde tütüyorsun.


Baban seni ne kadar sever bir bilsen.
Ha ağlasan, ha gülsen.
Hasretinle yanıp kavrulan babana.
Acıları çektirmeden geliversen.


Seni veren seninle mutlu etti beni.
Ayırdı seni benden.
Kavuşurum diye umutlu etti beni.
El çektirdi kederden.


Sen ki, nimetlerin şahısın.
Ailenin yüreği, evliliğin bağısın.
Babanın yanında sen,
Gönüller padişahısın.


Akıllım, aklıma geldi.
Zeynep’im için yazdım bu satıra.
Hayat diken O güldü,
Şiirimiz kalsın sonsuza kadar hatıra.