Yaşı on beş,on altı belki daha küçüktü
Yüreği kocamandı,dağlar kadar büyüktü

Kurtarmak için yurdu, mektebi bıraktılar
Silahı alır almaz, seller gibi aktılar

Cephede,hep birlikte büyük yemin ettiler
İnanmışa zalimin,zulmü nedir dediler.

Kuran’a ve silaha basılıydı elleri
“Ya İstiklal,Ya Ölüm” özgürlüğün bedeli

Şahadet getirdiler,Allah Allah dediler
Şimşek gibi çaktılar,gök gibi gürlediler.

Çıktılar siperlerden,atıldılar ileri
Mermileri tükendi, taktılar süngüleri

Siperden çıkar iken sağ döneyim diyen yok
İster mermi saplansın, isterse onlarca ok

Can ne ki…,yeri gelmiş,verilmez mi uğruna
Acı duymaz Mehmedim,gülle deyse bağrına

Çünkü, vatan sevgisi imandandır,bilirler.
Ölürsem şehidim,kalırsam gaziyim derler.

Bu ruhla atıldılar, ateşin ortasına
Cennet denen sevgili kollarını açsana

Her can seni arzular,sen Hakkın ödülüsün
Kandan kına yakanlar geliyor yüzün gülsün

Ölüm kapılarından ebedi dirilişe
Can,kan feda olmaz mı? cennete girilişe

Vatan,millet,din için can feda diyorlardı.
Şehadet gömleğini giyip gidiyorlardı

Hak yolunda can vermek,şahadete erişmek
Zulmünü kırmak için zalimlerle vuruşmak

Vatan,bayrak,din,namus uğruna can verenler
Ölmeyi yaşamaktan yeğ tutan Alperenler

İşte bu anlayışla,yediden yetmiş beşe
Savaş vesile oldu, yeniden dirilişe

Fırladılar,koştular,vurdular,vuruştular
Kahramanlıkta onlar,Hamza’yla yarıştılar.

Ya vurdular düşmanı,haddini bildirdiler
Ya öldüler erkekçe,şahadete erdiler.

Kafkasya’da Yemende,aynı ruh aynı iman
Tarihlere sığmayan yüz binlerce kahraman

Çanakkale,Antep’de,her bucakta köşede
Kiminin mezarı var,kimi, kim bilir nerde

Kimi yaşını almış,kimi daha gençtiler
Şehitler kervanında ön saflara geçtiler

Selam olsun Mehmetçik,dün var idi,bu gün var.
Yazdığın destanlarla tarih seni selamlar

Şad olsun ruhlarınız,aramızda geziyor
Ölmez şehitler ölmez,şehitler diriliyor.

Abdulhadi Bay