Karanlığın içindeyim.
Gözlerimi açamıyorum…
Karanlığın gardiyanlarından korkuyorum,
Hepsinin içimi sömürmesinden…

Üzerime geliyorlar ,hissediyorum.
Sanki kalbim yerinden fırlayacak.
Gözlerimi açıyorum
Ve etrafımı bir çığlık sarıyor.
Deli gibi korkuyorum.
Kulağımdan çınlıyor ses
“Yardım…Yardım..Edin!..”
Bir kız çıkıyor,
Karanlığın içlerinden…
Karanlık gardiyanlarının tutsağı…
Yardım istiyor ama kımıldayamıyorum.

Sonra bir ışık
Ve gün doğuyor gardiyanların üzerine.
Kaçışıyorlar,karanlığın derinliklerine,
Bulabildikleri karanlık yerlere.
İnsanların gizledikleri karanlık köşelerine…
Ve gerilerinde inleyişler
“Gün doğuyor karanlığın üzerine!..”