Engel olamıyorum... Seni gördüğümde bütün vücudumun titremesine , kalbimin saniyenin milyonda biri kadar hızlı atmasına , hayatın durmasına engel olamıyorum... Kısacası seni sevmekten başka hiç birşey gelmiyor gelmiyor elimdn ve kahretsin ki işte ben buna engel olamıyorum ... Ama üzülmüyorum inan , eskisi kadar acıtmıyor canımı imkansız oluşun ... Bana çok uzaksın görebiliyorum , yıldızlar kadar , ama en parlak olanlarından ... Hani uzatsan elini tutabilecekmişsin gibi ... Uzatsan da tutamazsın aslında , bildiğin için de çabalamazsın ya... İşte ben bana çok uzak bir y yıldızın peşine düştüm ; uzatsam elimi tutabilecektim sanki.. Çabaladım , çok hemde... Ders almayı bilmedim hiç bir zaman , yenilgiyi yediremedim kendime... Ama artık yenildim , ben başaramadım. Uzattım elimi dokunamadım yıldızıma ... Bu verdiğim imkansız bir savaştı sadece , sonu başından belli aciz bir savaş . Ben o yıldızı gökyüzündeyken beğenmiştim. O hep oradaydı zaten , benim yıldızımdı başından beri ... Sadece biraz daha yakın olsun istedim bana , sadece benim olsun , sadece benim için parlasın ... Olmadı ... Dediğim gibi üzülmüyorum ; Çünkü herşey baştan sona imkansızdı . Şimdi benim yine benim gökyüzümde başkası için parlıyor yıldızım ... Hala aynı güzellikte ve hala aynı uzaklıkta bana . Uzansam tutabilecekmişim gibi sanki. Ama artık uzanmaya cesaretim yok benim ..