YAŞAMA DAİR...

Hayatın bir anında, başımızın üstünde hissettiğimiz, ama görülmeyen bir kara bulut vidalanır;Sürekli şimşek…
Fırtınalar koparırken başımızda karabulut, bütün
asabiyetiyle beynimizden girer ,yağmur olur yüreğimizden
çıkar ve gözlerimizden boşalır.Aslında güzeldir yağmur.
Bazen yalnız kalmak yağmur çiselerken ıslak yerlere
basmak ve hafif üşürken düşünceler içerisinde yürümek isteriz.yürürken de düşünmek….Ama yağmurlu havanın en dayanamadığımız anı…o dinlendiren yavaş yürüyüşümüzün
yerini kaçmak için koşan ayakların alıvermesi…Neden kaçıyoruz….neden …çünkü dayanamıyoruz fırtınalar koptuğunda..Şöyle bir hoplayıp kalbimizde ince bir
ürperti hissediyoruz.Gök gürleyip gürleyip huzursuz ederken
içimizi, huzurlu bir ortam arayışına giriveriyoruz.
İşte bu sebepledir hızlı yürüyüşümüz.En huzur veren şey;
huzurlu mekanda içerden seyretmektir dışarıyı.Ama
hiç fırtınaya maruz kaldığımız, kara bulutun
tam onikiden vurdum dediği hedef olmadık mı…Olduk.. .
Bazen kara bulut ,o kadar abartır ki;
fırtına kopartır,sel olur…Dahada yetmedi
yüreğimizin en hassas yerinde kuluçkaya oturur.
Ozaman sen seyret içimizde kopan yıldırımları…
Güçsüz kalan ruh ve bedenimizi.
Güçlü insanlar ağa takılmış kuş gibidir.
Çırpınırlar en azından.Çırpınırken de vücutlarının herhangi yerinden tüyleri azalır.Yani illaki bir şeyi eksilir . Korkar olur o heyecan güven ve huzurla dolaştığı aynı yerlerde uçmaktan…
.Ama kaybettiklerinin yanında kazandıklarını düşünürler, kara bulutu içinden söküp atanlar.Nasıl bir savaş verildi, kara bulut pes etti .Herkesin savaşı farklı farklıdır.Fakat hepsinde sevgi, özveri, iyilik yani tüm güzellikler vardır.Onun için işte yağmurun ardından beliren gök kuşağı rengarenktir.kara bulut gider ve serilir renkler ruhumuza.Ve işte hayat ozaman renklidir.
Yağmurda yürüyen ama koşmayan,içerden seyredenlerden olsak.Dilerim en güzel renkler bizimle olur
Yaşam, yaşamı anlatmaya yetmez…