Yüreğin Yüreğimde Asılı Kalmasın
Uçurumun kenarındayım yıkık,dökük,bitik.Bir adım atsam yuvarlanır mıyım?Elimi
uzatsam sana,sessiz çığlıklarımı yırtıp çıkar mısın günyüzüne.Sustun...Bazen konuşmamak da
anlatır kifayetsiz kelimeleri.Oysa ne umutlarım vardı sana dair.Yaşanmamış iklimler beslemiş-
tim koynumda.Baharım sonbahar,yazlarım kış artık.Beşinci mevsime bağladım tüm umutlarımı.
İpin ucunda asılı kalan senin yüreğin miydi yoksa benim yüreğim mi?Yoksa yüreklerimiz-
miydi darağacında olan.Birbirini seven iki yürek nasıl oldu da bu kadar uzaklaştı,birbirine ya-
bancılaştı.Katlettik mi yoksa duygularımızı,yüreklerimizi...Bu gönül,bu yüreğe yabancı.Ro-
botlaştı bu yürek katılaştı,katmer katmer kaşarlaştı.Nasıl bu hale geldi?Bu hale gelmesine
neden izin verdin?Niye nefretle besledin yüreğini,oysa böyle mi öğrenmiştin,böyle mi bes-
lemiştin?...Sevdiğin yüreklerde neler neler neler gördün de gözlerini kapadın görmemek
adına...
İnsan yüreğini mahkum etmemeli acımasız acımasız,gün görmeyen zindanlara.Zincir
vurmamalı,pranga takmamalı,kör olmamalı.Asılı kalmamalı uçurumun kenarında.Sen ne
uçurumlar gördün de kaymadı ayakların,buna izin vermedin,şimdi de verme.Yüreğinin
kirlenmesine izin verme.Katılaşmasın o yürek,nasırlaşmasın,robotlaşmasın.En kötü an-
larında güzel yürekli kahramanları hatırla.Yüreğini üşütme, hasta etme.Unutma ki seni
ayakta tutan o yürek kendi yüreğin...
Açılmamış denizlerde,okunmamış kitaplarda,gidilmemiş yollarda,yaşanmamış bahar-
larda ara onu.Bulduğun zaman asla bırakma.Ellerinden kayıp gitmesine izin verme.İzin
verdiğin an kendin değil,bedenin değil,yüreğin kayacak uçuruma.
Ben o uçurumun kenarında bekleyen bir kartanesiyim.Kartanesinin yüreği tertemiz
tertemiz,saf,katışıksız.Fırtınalardan korkan kartanesi,tipiye yakalanmasın.Asılı kalan
o yüreğini,başka yüreklere taşımasın.
Yüreğin yüreğimde asılı kalmasın...
1 Kasım 2008
Bengi