Paramparçayım.
Güvertem karaya vurmuş,
Ambarlarım, engereklerim karşı yakada.
Bana bunları anlatma diyorsun.
Bağrından denizler taşıyor;
Dalga dalga...
Okyanus okyanus...
Sevgilim benim işim gemilerle.
Kelime üstüne kelime ekledim, cümleleri sırtına bindirdim.
Konuşmayışının sebebi bu olmalı.
Ben de susmak istiyorum ama her yer ses, ses...
Sussam suskunluğumu duyamam.
Geceleri, kelimeleri kelimelere ekleyip, yol yaptım şehrine.
Telaşla sigara diye kalemimi yaktım.
Sevgilim; kalemim yetişmiyor,
Dayanmıyor kağıt, selefon, papirüs.
Engereklerim, farelerim, ambarlarım var.
Ama herkes çok aşık, çok aşık.
Ben çok parça, hep parça...
Gemiler boğulur mu, sana soruyorum.
Benim işim gemilerle.
Denizleri bana sor...
Olmuyor, olmuyor.
Mürekkep tükeniyor.
Zaman sana yazmamı bile engelliyor.
Sakallı gece, bıyıklı karanlık...
Hepsi sevişmek istiyor,
Ben öyle, yazmak istiyorum.
Öleyazmak istiyorum.
Bugün tırnağın etini kopardı.
Üzülme küçük kız,
sabah kalktığında iyileşmiş olacak.
Diğer sabah biraz daha...
Ama ben çok parça,
Darmadağın...
Sularda bir yanım,
Kumda bir yanım,
Dipte.
Dağıldım.
İnsan büsbütün nasıl dağılır?

Sana bunları seni anlatan falcının kağıdından yazıyorum.
Kelimeleri, harfleri ekliyorum.

Sevgilim sen ve kırmızı...
Sen ve gazete...
Gazete ve bahçe...
Ve bir fotoğraf...