SEN BEN KEDİLER…

İşte yaşam işte anlam...sen ben ve kediler...
Uykusuz sabahları biz biliriz birde kedilerimiz
Ne zalimlik ne cefa ne sefa
Uçurtmanın kanadına isim yazmalar...
Sen ben ve kediler...

Son otobüsü kaçırdık mı ki biz...
Son kez el salladık mı kıvrılarak yol alan şimendifere...
Bulutları kaçırdık, yağmura sevindik, güneşe gülümsedik mi...
Boş vakitlerimizde metafizik okuduk mu...
İnce belli bardakla boğazı selamladık mı...
Sen ben ve kediler...

Akşamdan kalma küfelik olduk mu hiç...
Sabah kahvelerinde fincanı içten dışa çeviren...
İki atmalık fala ümit bağladık mı hiç...
Sakız beyazı çamaşırları asan karşı komşuya
El salladık mı hiç...
Hiçlerimizi saydık mı hiç...
Sen ben ve kediler...

Arnavut taşlı yolda sen bana seslenmeyeli çok mu oldu...
Bir nargile tüttürmeyeli kaç sabah kaç akşam oldu..
En sevdiğim şiiri bana ezberden okumayalı nice mi oldu...
Olduları oldurmak zor mu oldu...
Sen ben ve kediler...

Vuslata ersin ruhumuz,
En derin yara yürekte saklı..
Dağları aşmalı bayırdan kaymalı
Papatyalar açmalı gelincikler gözkırpmalı
Sen ben ve kediler