BEN ASLINDA BEN DEĞİLİM Kİ

Ben aslında ben değilim ki
Sizin bildiğiniz gibi,
Gündemimde hep aşk vardır benim
Şiir okur durmadan içim.

Ben aslında ben değilim ki
Sizin bildiğiniz gibi,
Sevdiğim o kıza
Kırmızı bir gül veririm,
Sonra kırlara gider,
Papatyadan taç yaparım saçlarına.
İçime çekerim kokusunu çiçeğin,
Rengine bakar huzurla dolarım.
Rüzgârlarda hep benden yanadır,
Okşar hep kırları
Saçlarının kokusunu getirir getirir bana.

Ben aslında ben değilim ki
Sizin bildiğiniz gibi,
Gündüz, giderim
Bir avuç ateş alırım Güneşten,
Gece, deniz kıyısında bir yerde,
Yakarım
Güneşten aldığım ateşi
Mehtaba karşı.
Ve Gitar çalarım senle,
En sevdiğimiz şarkılar…
Ve sen dizimde…
Ateş yüzümüze vuruyor
Ay bizi izliyor…
Dolunay olmuş.

Ben aslında ben değilim ki
Sizin bildiğiniz gibi,
İkindiye doğru balkona çıkar,
Gökyüzünü bir ucundan tutup çırparım.
Tozları çıkarken havaya,
Arkadaki evrene bakarım.

Ben aslında ben değilim ki
Sizin bildiğiniz gibi,
Güneşin yarısı denize batmışken,
Ve etrafı
Senin saçların gibi yanıyorken,
Başlarım sahilden ona doğru yüzmeye,
Tam önümde iyice batarken
Geri dönerim,
“_Bir gün seni yakalayacağım! “ derim.

Ben aslında ben değilim ki
Sizin bildiğiniz gibi,
Sen bir ağacın gölgesinde
Bir yağmur sonrası oturuyorken,
Ben bir yapraktaki damlanın içinden
Senin eline düşerim,
Sonra sıcaklığından buharlaşıp
Gökyüzünde seni seyrederim.

Ben aslında ben değilim ki
Sizler beni daha tanımıyorsunuz,
Aslım sizin bildiğiniz gibi değil
Hepiniz bir başkasını görüyorsunuz,
Benim özümde
Aşk var,
Hiçbiriniz bilmiyoruz.


Yasin Kaşaltı