-I-


Gecenin gündüzü öpmeye doyamadığı haz…
Güneş yakıcılığı hiçbir kuşu sesinden vurmaz.
Kuşluk vakti her ışık
Sözüme
Gözüme
Özüme yansırken
Ve tanışırken kör edici aydınlanmanın keskin nefesiyle
Asılırken her hece aydınlık düşüncelerin merkezinde

/Nefessiz kalsa da
Boynumda asılı can parem/



Işık bir divit ucunda
Ki şimdi yazmak bir kuşun kanadındaki özlemle
İlk çarem…


-II-


Isınsa dedim yer gök
Kurtulsa dedim dilimden

/salıver kelimeleri hiddeti ruhundan sök/



Ve sarının en sıcağıyla dokundu gök perde ellerime
Saçlarımdan daha deli bir güneş doğdu düşüncelerime


/ki sıcaklığının rengi saçlarımınkinden de asiydi/



Kederler ucu güneş gölgesinde yanmış bir divitti
Ne yazarsam yazayım beyaz kâğıda
Bana kalan sadece anlamsız bir isti…


/İzdi…
Her kişinin göz bebeğindeki sessizliği
Lekesi kâğıda değil gönüle sürülmüş gizdi/




-III-


Sus vakti denilen kuşluğa eş…
Ben bilirim!

Kim acının gölgesiyle olmuşsa eş
Ben bilirim
Aydınlanmaların ardına saklanır
Ki o vakit gözbebekleri serkeş…

/Işıkta kör eder bilirsiniz
Sadece gece değil gün de saklar acıları
Örtmeyi bilirseniz görebilirsiniz.../




Başak Doğru