Şu garip dünyanın işine bakın:
“Ayaklar Baş Olmuş” dönüp gidiyor!
İster çıra yakın, ister mum yakın;
Sinek üfleyince sönüp gidiyor!

Deryalara döndü akıyor kanlar;
Karganın peşinden giderken canlar!
Birlikler dağıldı, yıkıldı hanlar;
Vurunca ortadan bölüp gidiyor!

Çırayla aratır gelen gideni;
Kula kul olmaktır bunun nedeni.
Azrail de ister çıplak bedeni;
Bir can ki cananı gömüp gidiyor!

Bulunmaz dertlerin emi tabibi;
Yitirdik sonunda aşkı habibi.
Varsa da âlemin esas sahibi:
Mazluma bakmadan dönüp gidiyor!

Feyzi’yim hoş değil böyle halımız;
Bozulunca düzen koktu balımız.
Daha yeşillenmez artık dalımız;
Çürüdü gövdeden ölüp gidiyor!

30 Nisan 08 / Ank.