Gülü koklarken gülün seni koklamadığını bilmek...
Sen sessizliği dinlerken onun seni duymadığını bilmek...
Aynaya baktığında kendinden başkasını görmemek...
Ağladığında kendi kendini avutmak...
Kendi evinden kovulmak...
Herkesi dinlemek, kimseye anlatmamak...
"Olur böyle şeyler." diyen insanlar...
"Bugün senden birşeyler var." lafını hergün söyleyen insanlar...
Kanayan yaranı göz yaşınla tedavi etmek...
Dudaklarının birbirine yapışması...
Boğazının kuruması...
Donana kadar balkonda oturup hüzünlendiğinde yanına saatler sonra gelen kişinin "Umarım zatürre olursun!" demesi...
Telefonun hiç çalmaması...
Camın önünde ağlarken yanından geçenlerin birinin bile umursamaması...
Ortalıktan kaybolduğunda kimsenin seni arayıp bulmaması...


Gökyüzünden düşen her yalnız yağmur damlası bile yerde diğerleriyle buluşuyor. Ama ben her düşüşümde damlalara ayrılıyorum. Rüzgarda savrulup gidiyor her bir parçam...