parmağımdaki yarada saklı ruhum
damarlarımdaki masum yeminde
avucumdaki kader çizgilerinden en kederlisi
yakut bir hüznü
somurtkan bir güzeli oynuyorum
doğduğum yere daha bir benziyorum bu aralar
elma ağacındaki bitleri andırıyor kötüler
aşklarımda ki kötüler
ve
ortadayım işte
beyaz perdenin en ucube kraliçesiyim bugün
sahnesi bol bu yaşamda
olabildiğince dağınık
serseri bir rol biçmişler bana
hazin bir sona iliştirmişler rengimi
ansızlıklarda anlara boğulan
ağzından çaresizlik boşalan bir hastayım
ha var(ım) ha yok(um)
ağlamamak konuşmamak
sevmemek gülmemek
olumsuzluk ekleriyle bezemişler bütün oyunları
iğreti duruyor bu roller bende
yönetmene sesleniyorum
figüran olmak istemiyorum
çıkarın beni oyunlarınızdan
yada çıkın oyunlarınızı alarak hayatımdan