Adressiz Bir Mektup;



Bugün ateşin ve güneşin çocuğuyum ben. Yüreğimde volkanlar yanar. Ellerim zaferin işaretini yapar lastik kokulu bir sokakta...


Bugün deli-dolu bir baharın coşkusunu yaşıyorum sende/ Ve her baharda çocukluğuma dönüyorum çünkü ben...


Sevgili mektubum; yine Newroz aşkım geldi ve yine ben uzaklardayım. Uzakların diliyle yazıyorum ben sana ama kalbimin sana yakınlığıyla da özlüyorum ben seni...


Uzaklardayım/gurbetin anadilini yaşıyorum ben. Yüregim bir yangın ülkesi...


Şimdi çocuk seslerini duyuyorum. Caddelerde koşuşturan çocuklar var ülkemin diyarında...


Hey Mavi Levha..! Hala hüznün deryalarında mısın sen?


Tüm dillerde sevdiğim-tüm dinlerde taptığım beyaz güller şehrim* duyuyor musun beni?


Hey mızıkacı çocuk..!


Seni sormaya zaten gerek yok "edebi seyyah Martin"...


Bugün Newroz bayramı...


Bu bayramda bu baharda da aranızda degilim; uzaklarda anıların koynunda izliyorum anımsıyorum sizleri...


Bugün ateşler yakılıyor dört bir tarafta. Zindanın sağırlığında/Dağların özgürlüğünde ve karların soğukluğunda bile ateşler yakılıyor...


Bu newrozda da öpemeyeceğim sevgilimi alnından...


Seni-sizi-oraları özledim. Kaç zamandır yalnızlığımla uğraşıyordum/Bu yalnızlık ne kadar da kalabalık bir dünyaymış be sevgilim...


Mektup yazarken ince bir hüzün geçiyor önümden. Mektubun en anlamlısı zindanda yazılıyordu. Şimdi uzağım hem sana hem zindana...


Neler yazılmalı acaba bugün ya da nasıl yazılmalı bu gün*?


Uzak bir boşlukta yalın ayak sizleri özlüyorum mülteci bir parantezle...


Adressiz ve kimliksiz bir yürekle yıldızlar serpiyorum newrozlu bakışlarına...


Ne kadar da zor imiş yarim ülkenden uzak bir sürgünde newrozu görememek...


Mektubumu bitirirken herkese sevgilerimi sunuyorum.


Umarım güzel yarınlarda birlikte olacagız...


Özgür ve mutlu bir gelecekte buluşmak dileğiyle...


Hoşçakalın...



Not: Newrozunuz, Baharınız, Yeni gününüz kutlu olsun...