Kadife perdelere sinmiş
Hafif nemli küf kokusu
Ahh Madam Petra.

Seviyordu içine işleyen bu kokuyu
Yıllanmış kitaplar gibi
Bir şeyler anlatıyordu
Duyabilmenin hazzının
Herkesin yetisi olmayan
Bir dünyada

O perdeleri açıp kaparken
Her gün
Sanki sayfalarını çeviriyordu
Zamanın.
Bir eli dizinde,
Diğeri maun kolunda sallanan sandalyenin
Bir ileri, bir geri
Sallanıyordu
Takılmış Paris’e gözleri
Işıklar kimin için yanıyor.

Sallanan sandalye
Bir ileri, bir geri
Ve mırıl mırıl bir kedi.
Yataktan indi,
Konsolu geçti,
Hoplaya zıplaya bir oraya, bir buraya
Ulaştı
Has kutuya

Kimbilir hangi gençlik rüyasından kalma
Kırmızı yakut, gümüş gerdanlık parlıyordu
Bir yanından incisi sarkmış
Kadife has kutuda

Bir pençe
Sallandı inciler
Bir pençe
Ümit vardı bu geceki eğlencede
Son bir pençe
Dağıldı taneler
Ağırlığını kanıksamış bir yanıysa
İplere mahkum yerde

Ahh Madam Petra
Gözlerinin altında yer alan çizgiler biliyordu ki
Ne dökülenleri toplamak
Ne ağlamak
Tanelerin kaderini değiştiremezdi

İndi kedi
Pati darbeleriyle bu yuvarlak toplar
Ne kadar da eğlenceliydi
Her biri bir yere sıkışıp kayboluncaya dek
Bu pati darbeleri birbirini izledi

Durdu sallanan sandalye
İncecik bilekler üzerinde
Dimdik durdu
Madam Petra
Savaş,
Gördüğü savaşların belki en sonuncusu.
Sağ kalanları
Aldı avucuna
Aynada gri gözleriyle buluşurken
Umarsız bir bilek hareketi
Azat etti
Kalan ne varsa