Hayatın Rengi

Hani bazen için sıkılır ya
Hani dersin ya, yeter artık, lanet olsun bu hayata
Hani şükretmeyi unuttuğun günler olur da
İsyanların gelir ardı ardına
Hani bir çıkış yolu ararsın da
Kapanır kapılar bir bir suratına
Küsersin, hiç olmadık zamanlarda
En yakınlarına
Ve kapanırsın, kendi dünyana
İşte aynen öyleyim şimdi
Boynum bükük içim sıkıntılı, gözlerim nemli
Kaçırıyorum herkesten gözlerimi
Ve ağlıyorum durmadan geceleri gizli gizli
Yoruldum artık, taşıyamıyorum bile bedenimi      
Bu ben değilim biliyorum
Sıkıntım yersiz belki
Belki de gelip geçici
Unuttum şu günler de
Kahkahalar atıp gülmeyi
Ve özlüyorum, o sevgi dolu
O içi içine sığmayan eski beni
Hayat işte olamıyor insan
Her daim, mutlu ve sevinçli
Yaşıyoruz zaman zaman
Hayatın bütün açık ve koyu renklerini
Kimi zaman huzurun yeşilini
Kimi zamanda hüznün grisini
Çünkü hayat bir masal değil
Olsa da herkesin bir hikayesi
O yüzden öğrenmeliyiz
Küçücük şeylerle mutlu olmayı
Ya da sorunlarla da yaşamayı bilmeyi
Beklemeliyiz, sabretmeliyiz
İstiyorsak çiçeklerimizin yeşerdiğini görmeyi
Olsa da bu hayat gelip geçici
Yaşamak çok güzel
O yüzden yaşamın her anını değerlendirmeli
Bırakmalıyız en ufak şeyler de kendimizi ve sevdiklerimizi incitmeyi
İşte söylemek istediklerim
Bu dizeler de gizli
Çünkü ben, yazarken içimden gelen bu sözleri
Anladım hayatı, ne kadar çok sevdiğimi
Ve öğrendim kendimi iyileştirmeyi
Kendinizden bir şeyler bulduysanız
Ya da önemsediyseniz bu şiirimi
Lütfen dinleyin son sözlerimi
Karanlıktaydım biraz evvel
Işığı gördüm ilerledim birer, birer
Ve buldum hayatımın rengini
Benim, içimde ki didem
Açık sarı sever
Siz de arıyorsanız hayatınızın rengini
Sol tarafınıza bakın
Kalbiniz gösterecektir size
Belki ışığın sarısını, belki gökyüzünün mavisini, belki de huzurun yeşilini
Yaşamış olsanız da hayat da hep siyahı ve griyi
Bırakın hayata küsmeyi
Bir an durun ve dinleyin içinizde ki sesi
Eminim bulacaksınız gökkuşağındaki
En güzel renklerden birini
Siz isteyin yeter ki

Didem Karakış






i