Diz Çöken Ellerimdi Bir minnete gelip de diz çöken ellerimdi Kara kuru minnacık Bir o kadarda uzundu tırnaklarım Kökünde kan kokusu Minyatür dünyalarda yaşamanın Tadını aldım da iş mi ettim sanki Eşkâlini tanımlayamadığım bin yüzüm oldu Sarı ve kırmızı, siyah ve beyaz Yaşamımın istilasıydı dünlerim Bugünlerimse istiladan kalan kırıntılar Bir dilim ekmek gibi saf değildi yani Lafın kısası Damlaların üzerine sevdalı Bir hayıflık… Bin kahırlık kadarmış Yıkılası dârıdünyam Aysu Dede