MAVİ ÇARŞAF

Gözlerimin önünden akan derinlik
Korkutuyor beni
Atlayıp üstüne
dalsam en dibe
Yeryüzüne çekilen çarşafın
Bozsam ütüsünü
Güneş erişse tenime
Gözlerimi açsam sonra
Mercanlar, inciler;
Balıklar, kestaneler…
Nefese ihtiyaçsız,
Ne kadar sürebilir ki bu rüya,
Hem ağlayabilir miyim?
Ağlasam da fark edemez ki
Yaşam altı bir dünya beni
Tanımaz hiç bir canlı…

Vücudumda hafifliği
Çekimin yittiği
Düşüncelerimin ağırlaştığı
Dermanımın bittiği an
Kan sızacak içimden
Derin basınç patlatacak beni,
Gözlerimdeki damarlara kadar;
Garip bir sızı
Nüfuz edecek ciğerlerime
Canlı canlı tuz basılacak içimdeki yaraya
Ki bağırsam sesimi kim duyacak?

Her şey son bulunca dev çarşafın üstünde
Öğrenirsem yüzmeyi
Keyif alırım belki
Altımdakinin kana bulanmasından ziyade

Yatarken ansızın bir anda sıçrayıp
Yerimden kalktığımda
Gözlerim kararır sonra
Mavi çarşafımda kan birikintisi
Burnumu tutup koşarım lavaboya
Üzülürüm görür diye biri beni
Dönerim yeniden yatağıma
Hem sızlansam kim görecek ki?

Karanlık olsun
Gün ışığı vursun yüzüme
Gün olsun doğmasın
Saklanayım.


Ya;
Penceremden izlesem ölümümü
Dev dalgaların arasında
Kayboluşumu…

Ya da;
Yanıltsam içimdeki şeytanı
Yaşamaya çalışsam
Varolana kadar bir adada…

Çıkarsam örtünün altından
Süngerleri
Kurutsam yerinde
Bir seccadem olsa…
Gün doğsa üzerime,
Yüzüme,
Aydınlansam…
Tövbe etsem
O çarşafın altında
Kaybolma isteğini!

Dua ile yankılasam dört bir yanı
Okyanus aşırı ulaşsa sesim
Dev dalgalar yol verir mi,
Yunuslar yol gösterir mi,
Bu yabancı titreşimlerine?

Uzaklaşmalıyım buralardan
Örtüyü üstümden sıyırıp
Sakince
Hayata dönmeliyim

Ya geridekiler:
Ki
Kim fark edecek ki gittiğimi?…

16.11.2007-CUMA

MURAT AKBULUT