gözlerimde hüzün
geceleri gündüzlerime taşıdım
tek başıma
korkusuzca yürüdüm bu yollarda
yalnızlıklarıma eş
gidişinle bir de
seslenişin vardı kulaklarımda
hançer gibi yüreğimi dağlayan


sensizlikte kanardı yaralarım
savrulurdu deli rüzgârlarla saçlarım
soluklarım açardı ciğerlerimi
yürüdüğüm yollarda yoldaşım
sesindi
ben üzülsem de zararı yok
tek kimseler üzülmesin istedim
çünkü rüzgârların tanığıydı sesim


sessiz sokaklarda
düşünürken ben seni
bir yıldız kaydı gökten

tükendim

sustum

yutkundum

ve sakladım göz yaşlarımı

derken kendime geldim


Aysun.paksoy@gmail.com