Aynamın sırrından, dökülen bakış
Canımın mührüne akar gözyaşım
Kilitli zarflarla, dokunan yakış
Katre katre coşup bakar gözyaşım

Sisli dehlizlerde, kandiller söner
Üşüyen gölgeme, karanlık döner
Ezâ çeken ruhum, kuytuya siner
İçten içe sessiz yakar gözyaşım

Gönlümdeki yağmur derinden dağlar
Buğulu nefesim süzülür ağlar
Sönerken ışıklar acıyı bağlar
İlmek ilmek sızı dokur gözyaşım

Konuştum aynamla, aşkla yanarak
Sevginin lütfuyla, özde anarak
İçten yakarışı, umut sanarak
Çölde su su diye döker gözyaşım

Huzmeler sızıyor gönlün sözüne
Sevgim ulaşıyor aşkın közüne
Yazgım karışıyor nurun özüne
Huzurunda akar şükür gözyaşım

Merâl Özcan