umudun kapıları kilitli
kovulmuş köpek gibi dışarıda kaldım
şimdi sokaktaki dilencilerle geçiyor zamanım,
akıp gittikçe zaman,
bende onlar gibi
hayata bakmaya alıştım,
artık bugün önemli benim için
umrumda değil yarınım,
zaten hayat hep karanlık yüzüyle çıktı karşıma
gülücükler yok gönül evimde
nefretle sarılmış dört bir yanım

ama isterdim ki
şu bulutlar beni öldürmek istemeseydi
yada ben öyle zannetmeseydim,
yada güneşi dostum sayıp
beni yakmak için gönderilen
düşman olarak bilmeseydim,
veya yağmurlarda oynamayı alışkanlık haline getirip
beni boğmak için
okyonus kiralamışlar demeseydim,
o zaman sadece dilencilere güvenmezdim

şimdi ben neyim
yırtık elbiseli bir dilenciyim
lüks arabalarla üstüme fışkırtılan su için
gün boyu beddua etmekteyim
ama isterdim ki
umut kapıları kilitlenmeseydi gönül evime,
bende bir tebessüm edinebilseydim
gülücükler şehrinde

ama ne oldu
kapılar bir bir kapandı
yetişmek için çabalayan bedenim harap oldu,
yaşam sadece günlerden ibaret kaldı
gülmekmiş,ağlamakmış
bütün insani özellikler yok oldu

kabul ediyorum
suçun çoğu bende,
diyebilirsinizki
umut kapıları sonuna kadar açıktı
o zaman senin yanında
seni seven bir ailen vardı,
bir adım atsan,
bedenin kendini
gülücükler şehrinde bulacaktı,
ama sen ne yaptın
durmadan oyalandın
aklın sıra hayatla oynadın
bu kapı gerçek isteyenlerden geçecek
sana kaçkere anlattım

ama anlamak isteyene
bir söz fazla bile
ama anlamak istemeyene,
işine gelmeyene
binlerce kitap bile nafile

ama ben son an olsa bile
hatalarımın farkına varmıştım
beni sıkı sıkı sarmalayan
o fahişenin koynundan can havliyle kaçmıştım
yetişmek için çok çaba harcadım
ama mutlu geçecek yıllarımı
bir kaç dakikayla kaçırdım,
hangi duaları etmedim
o kapının önünde söyle
kaç gün boyunca yalvardım

ama olmadı
hiçbir duam kabul olmadı

şimdi kimse bana
umut iyidir demesin
iyi olsaydı
bütün hatalarıma rağmen o kapıyı açardı
bu zavallı ruhta
sevdikleriyle beraber yaşardı

ne yapalım bizimde
nefret düştü payımıza
artık onla beraber kalacağım,
madem nefret sahip çıktı bana
o zaman hakkını vererek yaşamalıyım,

haydi birleşin umudunu kaybedenler
şu gülücükler şehrini
bozguna uğratalım