Alaca karanlığına günlerin
kırılgan şarkılar söyleyen bir kızın sesinde bıraktım
özgürce umutları
Siyaha bulanmış göğün
En derinin den doğan yıldızlara astım
kimse el değirmesin diye
Unutulan hatıra mektuplarında kalan sevdalara sakladım
Bir gün ellerine değer diye
Tahta kayıkların şehir ettiği sulardaki izlere yazdım
umut dediğim şarkıları
Acı bir keman sesinde irkilen sarhoş bir sere haykırıyor türkü
loş ışıklı mekanlarda
sahte aşkların matemini tutan pazarlıksız
Esiretmis bedenini insanların
Oysa bir kadehe dalan bir yudumda mı saklı umutlar
Başakların kızıl saçlarını tarayan rüzgara yazdım tekrar döner diye buralara
Uzun yolculukların molaları gibi beklenen uykulara
Serin dağlara sığınan karlara yazdım hiç erimeyen
Umutlarda sığarımıydı bardağa hapsedilen mahmurluğa
Şalgam gibi yakmıyorlar bir anda her şeyi
Izdırap oluyor yaşmak yaşarken
ve sen değil misin alıp götüren aklımdan seni
geride kalanları unutuyorum.



KADİR KILIÇ