Birazdan gözlerini kapayacak şehir
Şiir, gece,ben
Kalan tek aydınlık odada
Karanlığın gözleriyiz şimdi
Her şeyin sustuğu yerde
Yükseliyor kelimeler çığlık çığlığa…
İşte o an;
Zulamda saklı iç yangınlardan
Bir lav süzülür satır aralarıma
Ne çok incinmişim,
Anlarım,
Parmak uçlarımda hissedince
Yaralarımın kanlı geçidini.
Anlarım,
Küllenmez korlarım…
Gidenler,
Yerinize mesken tutan boşluklar
Penceremden süzülür geceye
Şiir, gece, ben
Yalnızlığın en içli notalarıyız şimdi
Elime aldığım her kağıt
Katliamına mekan olur
Örselenmiş duygularımın
Son kalıntılarına…
Nutkumda söylenmemiş cümlelerim..
Yutkunamıyorum…
Dökemiyorum,
Göz kapaklarımda biriktirdiğim
Ayrılığın sağanaklarını…
Biraz daha azalıyorum
Daha az aitmişim gibi hayata
Yaşadığım ise bana ait olmayan gibi
Biraz daha unutuyorum
Ait olduğum her şeyi
Senin sahnende perdelenmiş bir oyun
Kahramanların,figüranların
Birer birer döner sana sonunda
Ben kalırım geceye ve şiire
Şimdi sen hayat!
Kalemimi alamazsın!...

Mayıs2007