Ömrümün kaldırımlarında sek sek oynarken tanıdım seni
Sen benim oyun arkadaşımdın.
Öyle güzel çizerdin ki kaldırıma oyunu
Bütün çizgilerin net ve pürüzsüzdü.
Ben ise her zaman çizginin dışında kalırdım.
Sen oynardın ben bakardım sana;
Oyunumun başkahramanına.
Sonra ben sıçrardım
Sen tutardın beni düşeceğim zaman.
Oyuna hızlı başlardım her seferinde ve yenilirdim
Her yenildiğimde küserdim sana
Ama sen severdin beni, bende.
Nefesim kesilirdi, ölürdüm
Ama sen canlandırırdın beni sende.
Zordu seninle oynamak.
Seninle çekirge gibiydik
Her iki sıçradığımda, oyun yeniden başlardı
Çünkü kabullenmezdin senin olacağımı.
Sen benim oyun arkadaşımdın
Sekerek yürüdüğüm hayatımda
Belki de oyun sonuna kadar yenemeyeceğim
(hayat) arkadaşımdın.