Ben uyandığımda o burada olacak. Ben, en iyi bildiğim ve en çok alıştığım bu yerde, en huzurlu ve en tatlı uykularımdan birisindeyken, o hiç bilmediği bir yere giden bir otobüste, hiç de alışık olmadığı yollarda uykusuz ve huzursuz; benim gün ışığını ve temiz havayı karşılayan bedenim yenilenmiş ve dinç, aklım kepenkleri yeni açılmış, günün ilk ışıklarıyla yıkanan vitrin camlarıyla henüz bir kişi bile ağırlamamış bir dükkan gibiyken, o yorgun, bitkin ve kafasının içinde konuşup -koşturup- duran binbir türlü düşünceyle şaşkın ve korkak olacak. Yorgunluğundan, beni gördüğüne o kadar çok sevindiği halde kollarıyla dilediğince sıkamayacak, belki de ne kadar çok sevindiğini bilmediğimi düşünüp bunu aynı cümlelerle onlarca kez tekrarlayıp duracak. Bense ne yapacağımı, ne diyeceğimi bilemeden karşısında öylece gülümseyip, neden sonra her sabah hiçbirşeye başlamadan önce ilk olarak yaptığım şeyi hatırlayacak, mutfağa gidecek ve günün ilk çayı için su koyacağım. O burada değilmiş gibi her sabah alıştığım kahvaltımı hazırlamaya başlayacak, bakkala inip gazete ve ekmek de aldıktan sonra bir mutfağa bir masaya gide gele sofrayı sabırla kuracağım. Sabahın bu en güzel saatinde kalkmış olduğuma da sevinerek iştahla sandalyeye oturacağım. Sonra herzamanki gibi şekeri unuttuğumu hatırlayıp kızgınlıkla mutfağa dönecek, kesme şekerle dolu kabı buzdolabının üstünden alıp hızla sofraya taşıyacak, sonra da oturmadan önce bir şeyi daha unuttuğumu hatırlayacağım. Odadaki boş koltuklara ve sandalyelere bakınca onu buraya, bu eve getiren rüyamı, uyandığımda onu burada bulacağımı sandığımı, ama aslında uykumla birlikte biten rüyada bıraktığımı düşünüp, gülümseyeceğim.
   Bu sabah, yeni okuluna başlamak için memleketten bu kente, yanıma gelen yeni ev arkadaşım, söylediğim gibi yüzünü gözünü yıkayıp biraz olsun yol yorgunluğunu atmış bir halde banyodan çıkarak kahvaltı masasına geldiğinde ona -durduk yerde gülümsememin nedenini soracağını bilerek- dün gece gördüğüm rüyayı anlattım ve onun bu halinin bana bu eve ve bu kente ilk gelişimi hatırlattığını, uyandığımda sanki karşımda kendimi bulmuşum gibi hissettiğimi söyledim.
   Sonra ikinci bir çay bardağı almak için söylene söylene mutfağa gittim.