Darmadağınıksın!!
Kitaplar, fotoğraflar, giysiler, ders notları arasında darmadağınıksın! Odan gibi ruhun; derslerindeki yüksek notlara tezat, hayat derslerinden bütünlemedesin! Bütünleyemedin...kendini...Hadi topla yüreğini!
Toparlan! Sen ve eşyaların..
Hadi, sığdır kendini bir bavula ve düş’elim
yola
Hadi düşelim!
Düşe!

İki kazak, bir pantolon, diş fırçası, tarak, bir kitap (kendinden sıkıldığın anlar için), yürürkendinleyenadam ve aparatı, para, paso...bir de kendini aldın mı tamamdır!

Ve unutmadan!!
Telefonu unutmalısın!


Ve son bir” mesaj” kaygılı cümle düştü telefonunun posta kutusuna, evden çıkmadan az önce:
“seni sevmemi engelleyemezsin”

içimdeki sesten ileti:
“genel sevi dersinden pekiyi ile geçerken sevinin lal halinden sınıfta kalan biri o! Engelleyemez seni. Onun engelleri kendiyle”

içimdeki ses:
oysa ne çok olmuştu ben bana küseli
Ben kendimle dertleşmeyeli,
barıştık mı yoksa?

Dışımdaki ses:
“Bana bir bilet lütfen, cama bakan”

ses(siz):
Bir bilet; düş’lerime bakan
Düş’üncelerime bakan
Aydınlığıma cam önü, karanlığıma koridor tarafı olan bir bilet
Ben bana barışmamak üzere küsüp gitmeden