Karanlığa alıştığım geceydi bu gece
Sessizliğe alıştığım
Kulaklarım duymaya hasret düşmüşken
Gözlerimin yalnızlığa üşüştüğü gece

İçimin dolduğu saatteydi akrep
Dolupta taştığım
Taşıpta ötelere ulaşmışken
Boğulduğum karanlığın içindeydi saat

Susmayan dudaklarımın susmaya alıştığı
Dakikadaydı hayatım
Kurumuş dudaklarda son hayat kıpırtısıyla
Yeşeren ümitlerdeydi dakikalar

Ölümün kokusunu aldığım andaydı saniye
Nefes almakta zorlandığım
Son kez gülümsemenin aktığı yüzümle
Ona el uzattığım andaydı saniye
Solmaya hazırlandığım