Büyüdün,
Aynaya bakmaktan korkar oldun
yüzün buruştu
İçin hala çocukken.
Taklit yapıyorsun sadece
Hiç büyümemiş taklidi.

Büyüdün ve yalnız kaldın
Hala koşup coşmak isterken
Çocuklar gibi çığlıklarla gülmek, koşmak istiyorsun
Aslında hiç büyümüyorsun.

Ah bu şehir
Kalbini hep yaktı
Seni hep büyüttü
Çirkinleştirdi yüzünü.

Bu şehir bitmedi mi hala, diye yakınıp duruyorsun.
Rüzgarlarında kesilmek istemiyorsun
Dağlarını, denizlerini istemiyorsun.
Yetti sana her şey,
Bitsin artık, diyorsun
Biri kurtarsın seni bu hayattan, diye
Yalvarıyorsun durmadan
Hatırlıyorum
“biri 112’yi çevirsin, ambulans gelsin, beni buralardan götürsün”
deyişini…

Çare yoksa
Usul usul sığınacaksan bu şehre
Varsayacaksa varlığını
Elbet bir gün
Sende yeşerecek,
Sen de yeşereceksin
Üzülme.