Buharlar sarsılıyordu pencerelerde
Kalbinin olduğu yerden başladım öpmeye,
Dilimle tıkadım damarlarını
Ölür gibi oluşun ondan...
İğfal ettim kanında yüzen tüm albalıklarını
Ağlar gibi oluşun ondan...

Duvarlara kazınmışken Gloria
Ben tüm gün yenildim sana
Değişmiyor artık mevsimler
Biz hep burada bu yokuşta
Evrenler sığdıracağız elimizi üşüten kartopuna

Biraz derin soluklansam
Parmak ucuma değiyor deniz
Kıyamet geldi sanıyor gül ağacı
Yanıbaşımızda başlıyor göç
Tüm sevdiklerimiz kuşlar Gloria
Ve gül ağacı çoktan gitti
Sen taşıyacaksın artık gülleri



Karşısı Rusya
Ama nerede biraz ağlarsa Gloria
Orası Akdeniz
Göçü bitirmiş kuşların titrettiği
Beyaz kanatlara ayna olacak derisinde
Cennet içimde
Cehennem gölgeme
Ne güzel gözyaşın var Gloria
Akdeniz tuzdeniz sayende!

Buharlar sarsılıyordu ateşlerde
İnsan nefsine kar yağıyordu
Yedi rengi birden yediler
Bu moğol bakışlı çingeneler
Ağızlarında alaca
Dimahlarında milat olmanın sevinci
Yedi rengi birden yediler
Ve burayı yurt edindiler Gloria

Karşısı Rusya
Ve sen bembeyaz bir hastasın
Dilimi çeksem Gloria
Kanın öldürecek bedenini
Kanın titretecek alemleri
Tanrı çoktan gitti
Sen düşüneceksin Gloria
Burayı yurt edinenleri
Karadenizden girip
Akdenizden yükseleceksin
Ve göçü bitireceğim
Sen göçten döneceksin

Buharlar sarsılacak pencerelerde
Sen yağdıracaksın karı
Bembeyaz hastalığın eşsiz soyu
Serbest kalacak evrenin kanı
O yokuş, evrenler, kartopu
Ve benim ağzım da alaca
Ben başlattım ben bitireceğim
Bırakacağım kendimi sulara
Sen ölünce su ol diye Gloria!