Ben hala seninleyim. Sana seslenir, sana yazarken seni düşler, seni hatırlarım. Üzerinden üzerimizden kaç aşk geçerse geçsin, bak, hala seninle, buradayım.

Ve bilmem kaçıncı kez yalnızlık kelepçelerine mahkum bırakırken yüreğimi, ardımda, anılarımın en yalancı kısmında bir yerlerde bir zamanlar senin tarafından sevildiğimi duyumsuyorum.

Gördün mü bak hala seninleyim.

Bilgisayarımda yazılarımı sakladığım dosyanın içindeki fotoğrafına zaman zaman baktığımı henüz kendime bile itiraf edememişken sana yazıyorum.

Ve bilmem kaçıncı kez yazarken sana, yüreğimin bir ucu felç geçirecek kadar kıvrılır gibi oluyor hala. Eski zamanlarımın artıkları içinde sana ayrılmış odacıklarda buluyorum kendimi, tıpkı şimdi olduğu gibi.

Gördün mü bak hala seninleyim.

Seni özlediğimi kabul etmekten çekinirken nereden çıktı böyle çocukça haykırmak..?

Anılarımın en tatlı köşesi, en acı versiyonu, en masalsı aşkı..

Gördün mü, bu gece de seninleyim...

Sana anlatacaklarım var daha, seninle gideceğimiz yerler, dinleyeceğimiz şarkılar, izleyeceğimiz filmler....
Sen çoktan gitsen de benden, ben hala seninleyim işte...