UNUTULDUK…!


Unutulduk can dostum
Geriye bakmadan
Çocuktuk oysa daha.
Oyun sandığımız gençlik
Takılmıştı uçurtmalara
Varamadan farkına
Yenilmiştik
Kifayetsiz zamana

Mahkum esaretlerin
Peşindeydi kader oysa ki
Umudu tutmuş
İhanetlerdeydi zevkler

Yüreğimizde kalan
Ne ellerimizdeki misketler
Komşunun bahçesinden
Aşırdığımız eriklerdi nede
Sokak kavgasında
Yaşadığımız gerçeklerdi
Başlayan savaşımızın
Yanılgı ormanlarındaydı
Acemiliğimiz hayata

Özgürlüğe verilen fedakarlıktı
Ödediğimizi sandığımız bedellerimiz

Oysa nasıl olurdu
Umutta işkence
Kötünün bahçesinde
Açmıştı çiçeklerimiz ya
Biz kaybedendik
Canlarımızı bağışlamak tı
Ömrüne doymadan daha

Yokluk sokağında
İlk kayboluşumuzdu işte
Kuytusunda beklerken
Zevklerin ölümünü
Düşüp kaybolduk birer birer
Saklan baç oynmaktı asıl niyetimiz.
Düş ormanlarında

Bir gün döküldük
Yaprak yaprak toprağa
Hayatı tutamadan
Savrulduk ilk esen rüzgarlarda

Kucaklarken bahar saçlarımızda yazı.
Savruldu dağlara
Kül bulutu coşkularımız
Bedenlerimiz sararken toprağı
Unutulduk umutsuzca
Yer olduk .
Kaybolduk can dostum

Bir yaprağın.
Kırıntılarında takılı
Aklımızda hayatı çizdik.
Kader belli etmedi izimizi

Kısmetler değildiler ömrümüze.
İnsanlardı çalan cismimizi

Umutlarımızı.
Yaşamlarımızı
Yüreklerdi körleyen
Kararmış çöreklenenlerdi

Ağız tadı kekre.
Sapanlı ellerdi
Taşlayan sevgimizi.
Kuş değil
Ciğerlerimizdi.
Düştü avuçlarına
Leş kargalarıydı.
Çemberimizi dağlatan
Çığırtarak yediler.

Yürüdüler
Ve ardına bakmadan
Yeni avlar buldular.
Takmamacasına yüreklerine
Biz üzüldük can dostum
Ve biz unutulduk