VASİYET
(Şehitten eşine)

Ansızın göçersem fani dünyadan,
Üzülme arkamdan, dökme göz yaşını.
Gençliğime doymadan, toprak olursam,
Ağlayarak, sızlayarak yolma saçını,
Üzüntüden, kederden vurma başını.

Tevekkül ederek, tüm içtenlikle,
Ulu Rahmana el açar, dua edersin,
Bensiz geçen zamanın her saniyesini,
Benle yaşıyormuş gibi, yaşar gidersin,
Çağlayan gözyaşlarını,siler gidersin.

Şüphesiz sana zor gelir, bensiz bir hayat.
Ne gelir elden cananım, kader böyleymiş.
Sessiz ve soğuk gecelerde, üşüdüğün zaman,
Yanındaymışım gibi, yaşar gidersin,
Hasretimle beraber, uyur gidersin.

Deme sakın! bu dünya sensiz, haramdır bana.
Alışırsın sende, güç ve zor olur ama,
Yüce Rabbim, sabırlar verir sana,
Yavrularımız için yaşar gidersin.
Hayatın gerçeği bu der, geçer gidersin.

Hülyalara dalarak, maziyi anarsan,
Tatlı ve acı günlerimiz gelir aklına,
Hasret ve özlemle beni ararsan,
Mezarıma bir gül , koyar gidersin.
Toprağımı, yaşlarınla sular gidersin.