"Ben, maviliklerin kızıyım. Gözlerimi, denizin burcuna astım. Rüzgârın kanadında tutsak şimdi saçlarım. " Genzimde ödünç bir hıçkırık saklıyorum, kim bilir kaç asırlık yaşanmışlıklar var omzumda. Kimi gün içimi buruşturan eylülün sancılı şarkılarını yazıyorum; kimi gün içimi umuda boyayan baharın ellerini sıkıyorum mısralarımda. Şiir, ben, aşk. . . Umuda olan yolculumuz sürüyor; bu görkemli serüven, yüreğimdeki dilsiz cehennemi silip süpürüyor. Yıldızların elleri uzanıyor saçlarıma bir gece vakti ve sonra bir mısra takılıyor aklımın ağına, yüreğime yağmurlar yağıyor tertemiz. "İŞTE YAŞAM!" diyorum, hayat bana cömertçe sunuyor kendi varlığını, ben neden esirgeyeyim ondan düşsel çağrışımlarımı? Yazmak, hayatımın ekseninde. Bir tutku gibi kanımda şiir, benimle yaşıyor, benden besleniyor, beni besliyor. Elleri sıcacık onun, o kadar dost, öyle sevgili. . . Kalbimi sarıyor ışıktan elleri, yüreğime dokunuyor merhametli yüreği. Dayadım mı omzmu onun başına, ne karanlık boğuyor gülüşlerimi, ne de kara kışlar değiyor kirpiklerime. Öyle uslu, yemyeşil bir dağ çiçeğinin hürriyetini duyumsuyorum içimde, en derinlerimde. Şiir, ben, aşk. . . yaralı yalnızlığımızı paylaşıyoruz; aşkın en onulmaz sızısı ile kanıyoruz ve sonra. . . en çıplak, en mahrem, en saklı yanlarımızı keşvediyoruz. Yaşamı, masmavi kelimelerle örüyoruz. Sabırla, şevkatle, özveri ile. . . "Al beni koynuna gece, Al beni koynuna güz. Kapındayım; tüm kanayan çığlıklarımı getirdim sana, Bir de çocuk macelaralarımı, Şeffaf kahkalarım da senin. Yeter ki dokun saçlarıma, Yeterki, bir çiğ tanesi gibi hür ve mağrur, aç bana kalbini. Yalnız sen anlarsın gözlerimin dilini. "

Etkilendiği Yazarlar:
Şiir evreninde iz bırakmış tüm şairlerden beslenir şiirim. Ama Atilla İlhan kokar çoğunlukla mısralarım. Yer yer Orhan Veli tutar elinden, yer yer Necip Fazıl, yer yer Ahmet Hamdi Tanpınar'a yaslar başını, yer yer Halit Ziya'ya sırt verir.