İçimde uluyan köpek gibi pişmanlıklarıma,
Yekti tebessümün...
Aklımın en uçsuz bucaksız ,
Kurak bozkırlarına,
Serpiştirirken leşlerini sevgilerimin
Kurutuyor Tanrım bir bir düşüncelerimi,
Ve donuyor ayazında
Sabahı olmayan mor güneşlerim..
Şakaklarıma bir tabanca gibi ,
Dayamışken aşkını..
Binbir çeşit kentli kuşkunun ,
Pencesinde kıvranıyorum...
Savaş meydanında karşı karşıyaydı sessiz çığlıklarımız..
Yorgunduk...
Kimsesizdik...
Ama muaf tutamıyorduk kendimizi acılardan!
Sadisttik....
Cehennemliktik...
Canımız acırken kahkahalar atıyorduk...!
Zevk alıyorduk...
Ama ağlıyorduk...