I.
Ey güzel kızlar ve sembollerden başka bir şey vermeyen hayat
Yeniden doğur beni kendi rahmimden
ve yine yeniden doyur
Çocuk gibi büyüt beni çocuktan çocukluktan
II. Mete yeni rivayetler eklemeli
yorgun ve yitik geçmiş zaman cümlelerine
Post-modern kıyafetler giymeli üşüyen yüreğine
anneciğim, anneciğim

II
Kendi önsözünü yazamadığımız hayatın
ısmarlama girişleriyle yaşadık
Hiç bir şey söylemedik
kurtlanan zamanının loş ışıklı süreğenliğine
mevsimler geçti
ve aşklar mevsimler gibiydi
yaralarıyla geçti
ardında tuz kristalleri
kullanılmış hayatlar
unutulmuş eşyalar bırakarak


III
I. Metenin ölümünden arta kalan ne
etine saplanmış parti rozetleri mi
yabancı etiketler mi
yoksa gün ortasında yüzüne karışmış yüzler
ve tümcesini istila etmiş "ünsüzler mi"

ey acıya bağışmaktan başka işe yaramayan tecrübe
söyle yaralanmış yürekler nerede bırakılır
ve nereden başlanır yaralar sarılmaya
ölümsüzlüğü veren nedir bir elbise gibi
eskiyen bakışlara

IV
karanlık iner
büyür renkli camların eyyamcı saltanatı
ağlamak karışır gülmelere
gülmeler amonyak kokulu şehre iyice sırnaşır
korku kaldırımlara karışır
tükenir şüphe
muğlak ama ustaca söylenmiş yalanlara
20. asır ne garip
bebeklere cami avlusu
anne sütü sanal bebeklere
I. Mete bir daha yenilir
"eskiden" diye başlayan cümlelere

V
Tek cümlelik aşklardan
bir kelimelik kadınlardan bezdim
göğsünde kurşun saklı adamlardan
siperlerden kalkanlardan
"büyük seslilerin"
sessizliğe uyum koridorlarından
ve aba altı sopalardan
ve sopa elli babalardan bıktım

yürümeli öyleyse
yapay sıratlardan sıyrılarak
suyu sağarak toprağımıza
yürümeli
gün ve gece içimize
içimize sesli düşün resimleri
ve çocuk yüzleri çizeceğim
öteki yaşamların dimdik kadını
anneciğim, anneciğim