ENKAZ YIĞINLARI ALTINDA

Beni yalnız bırakın…Kimseyi görmek,işitmek istemiyorum.Yapılacak ne kadar iş,gidilecek ne kadar yer varsa; tüm randevuları ortadan kaldırıyorum.Kendimle yalnız kalmak istiyorum.Beni benden başkasının anlamayacağı kendimle…


Bir iç hesaplaşma bu.Bir muhakeme..Bir iç çekişme..Bulunduğum yer,edindiğim konumdan hayata yeniden başlamak istiyorum..O yüzden beni yalnız bırakın..Bana; akıl, nasihat, öğüt vb. söylemlerde bulunmaya da kalkmayın..En büyük saygısızlığı yaparım size karşı..Onu başkasıyla gördüm..Sakın dokunmayın bana.Dost şefkati ile uzanan eliniz; içimdeki yanan ateşi körükleyecektir.Kapanmayan yaramı deşecektir.Bu yüzden;sakın dokunmayın.Delicesine, uğrunda ölürcesine sevdiğiniz bir insanı başkasının kollarında görmek,size nasıl bir acı yaşatır.Tahmin edin?

Şimdi ne yapmam gerekiyor,söyleyin bana..Herşeyi yıkıp dağıtmalı mıyım? Ya da olgun insan moduna girip,sakince düşünmeli mi?Bir karmaşanın ortasındayım sanki..Yönlendirmeyin ya da yöneltmeyin..Vücudumun her yeri sızlıyor..Bir deprem yaşıyorum sanki.Merkez üssü; Yüreğim ve beynim..Şiddetini ölçebilmek çok zor.Verdiği hasar ise;Enkaz yığınları altında son nefeslerim…


SERCAN TAŞKIRAN