Gitme ömrünü tükettiğin
beyaz badanalı evlerin çirkin
suratlı adamlarına inat
cezalandır sensizliğin en koyusuyla
bir başına kalsın Halikarnas da
mehtabın yüreğini denize
düşürmüş küçük bir çocuk
ve bütün şairler ona ağlasın

güleç güzlü çenebaz
erken hayat hokkabazı gözlerini
en çok onları seviyorum
çocukluğumun omzuna binemediği
bana onları al baba diyecekken tam
kaybolmuş camdan rengarenk
bilyelerine benziyorlar
dedim ya bırak hesabını kader görsün

ne kadar yüksekte olsa da
iskambil kağıtlarından yapılan
kırlangıç yuvası evinin
camlarına yasladığın başını çevir
gök yüzüne bak teker teker dönüyorlar
gidenler huzursuz aldanma yollara
tetik aşka düşer gibi düşmez
gitme sen kırlangıç değilsin dönemezsin

bakarsın bir haber getirir
ak güvercin kanatlarında gülücükler
ölmemiştir aşk mal mülk gider
bilmiyorsun sevgilim küçüksün
büyüyen korkudan yalnızca gözlerin
unutma her sene bu mevsim
kırlangıçların sevişme mevsimidir
gitme sen kırlangıç değilsin dönemeyebilirsin